Dorien Stoutjesdijk
Migraine… Ruim 30 jaar lang heeft het mijn leven bepaald en beperkt. Het begon op de lagere school met hoofdpijn wat als jongvolwassene uitmondde in migraineaanvallen. In eerste instantie duurde een aanval één dag, later werd dit standaard drie dagen. Tenminste, wanneer ik het geluk had dat de aanval niet overging naar de andere kant van mijn hoofd. Migraine aan de rechterkant kon ik relateren aan vermoeidheid, migraine aan de linkerkant aan hormoonhuishouding.
Alles bij elkaar opgeteld, heb ik meerdere jaren van mijn leven doorgebracht in een donkere kamer, afgezonderd met de pijn. Mijn wereld werd steeds kleiner: ik was bang geworden om voor de zoveelste keer onderuit te gaan in de auto, het vliegtuig, de sauna, tijdens een scholing, een concert of een feestje… Die situaties probeerde ik dan ook te vermijden. Ik hield altijd rekening met de mogelijkheid van een volgende aanval.
Qua bestrijding heb ik van alles aangegrepen, zowel regulier als complementair: veel soorten medicatie, fysiotherapie, chiropractie, acupunctuur, bio-resonantie, APS- en neuraal-therapie, de ‘cefaly’, hypnotherapie en nog veel meer… Kapitalen heb ik eraan uitgegeven. Met elke keer de hoop dat het dit keer aan zou slaan. Helaas werd dit even vaak gevolgd door teleurstelling en wanhoop.
Elke migraineaanval was een aanslag op mijn lijf. De helse pijn was vaak niet te harden. Dan kneep ik mezelf om maar een andere pijn te voelen. De misselijkheid zorgde ervoor dat ik niet kon eten. Soms kon ik zelfs geen water binnenhouden. Ik was niet in staat om te staan of zitten. Mijn stem viel weg, ik verdroeg geen licht, geluid en geur, en kon niet meer op woorden komen. Na afloop van een aanval was ik uitgeput.
Niet alleen fysiek, maar ook geestelijk trok het een zware wissel op mij; ik voelde me onbetrouwbaar en schuldig als ik weer een afspraak moest afzeggen. Hulpeloos, machteloos en gefrustreerd omdat er geen zicht was op verbetering. Gelukkig horen de aanvallen nu tot de voltooid verleden tijd. Ik heb soms nog wel hoofdpijn, maar met deze hoofdpijn kan ik wél functioneren, terwijl ik tijdens een migraineaanval compleet gevloerd was.
Al die jaren dat ik druk was met het bestrijden en vermijden van de pijn, probeerde mijn lichaam mij wat duidelijk te maken. Pas toen ik leerde hoe de connectie tussen lichaam en geest werkte, ben ik me echt gaan verdiepen in mijn eigen lichaamstaal.
Lang heb ik geloofd dat mijn migraine te wijten was aan genetische aanleg, mijn hor(ror)monen en triggers buiten mij zoals voeding en luchtdrukverschillen. Als holistisch werkend massagetherapeut was ik wel bekend met de mind/body connectie. Maar omdat ik geen grote trauma’s had meegemaakt, legde ik de link tussen migraine en onverwerkte emoties niet voor mezelf. Nu weet ik dat elk gevoel van onveiligheid het overlevingsmechanisme in gang kan zetten en hoe onbewuste overtuigingen kunnen uitmonden in een pijnpatroon. En zeker zo belangrijk: hoe je ze kunt resetten. Namelijk door je eerst bewust te worden van het bestaan ervan en er dan mee aan de slag te gaan.
En wat is het geweldig om aanvalsvrij door het leven te kunnen gaan! Ik hoef geen klanten meer af te bellen of andere afspraken af te zeggen. Ik kan weer op vakantie zonder als een wrak aan te komen en mijn tijd grotendeels in bed door te brengen. Ik kan vooraf kaarten bestellen voor een evenement en niet het gevoel hebben dat het wel weer weggegooid geld zal zijn. Ik heb zelfs een vijfdaagse interne training gevolgd, iets wat ik voorheen voor onmogelijk had gehouden. Er is een wereld voor me open gegaan…
Omdat ik weet hoeveel mensen nog lijden onder migraineaanvallen, heb ik de methode die mij geholpen heeft beschreven in een (werk!)boek met de titel: “Migraine – verborgen kopzorgen”. Het nodigt je uit om op zoek te gaan naar jouw eigen pijnpatroon. Ik hoop dat mijn verhaal je hoop kan geven en je inspireert op je eigen weg naar heling. Ik wens je een fantastische migrainevrije toekomst!