Carla van Muijlwijk

Al sinds de middelbare school had ik regelmatig hoofdpijn. Mijn opa had dat ook, ik herinner me hem nog goed, altijd aspirine op zak, omdat de hoofdpijn zomaar kon komen opzetten. Ik ging er dus gemakshalve maar vanuit dat het familiair was en dat ik de enige in ons gezin was, die de hoofdpijn van opa had ‘geërfd’. Gelukkig ging het meestal na inname van paracetamol wel over.
Toen ik ouder werd, was de hoofdpijn 1 x per maand vaak heftiger en kwamen daar andere ongemakken, zoals fikse buikkrampen bij. De hormonen kregen de schuld. Er was ook geen reden om naar andere oorzaken te zoeken; ik was een fanatiek badmintonner en trainde zo’n drie keer per week. Daarnaast fietste ik ook nog veel, dus ik had voldoende beweging. Mijn moeder zorgde ervoor dat we goed en gevarieerd aten, groente en fruit uit eigen tuin en zoals een goed sporter betaamt, rookte en dronk ik niet.
Toen ik een jaar of dertig was ben ik in de zorg gaan werken, eerst als polikliniekassistente, later als echocardiografist, erg mooi werk, maar altijd druk. Ergens in die periode begon de hoofdpijn echt migraine te worden; niet meer maandelijks, maar op de meest onvoorspelbare momenten. De hoofdpijn had ik altijd als ‘normaal’ beschouwd, het hoorde er gewoon bij en er was goed mee te leven. 
De migraine was een ander verhaal. Ik moest me nogal eens ziekmelden, wat ik uiteraard heel vervelend vond. Het gebeurde ook dat ik tijdens het werk een aanval voelde aankomen. Ik ging dan wat slechter zien en kon geen fel licht verdragen. Ik moest dan zo snel mogelijk naar huis om in mijn verduisterde slaapkamer proberen te slapen. Paracetamol hielp allang niet meer en Ibuprofen meestal ook niet. Het was wachten tot het over was en dat kon soms een dag of twee duren.
Tijdens een zoveelste bezoek aan de huisarts is uiteindelijk Rizatriptan voorgeschreven en gelukkig, dat hielp bijna altijd. Zodra ik een migraineaanval voelde aankomen nam ik een tablet Rizatriptan en meestal was de hoofdpijn binnen een uur al bijna weg. Dat was een verademing, ondanks de bijwerkingen. Ik werd er slaperig en duizelig van, maar alles was beter dan migraine.Al met al was het een goede oplossing, ik kon heftige aanvallen voorkomen en hoefde me niet meer ziek te melden, ik gebruikte soms wel één tot twee keer per week zo’n tablet. Dat is erg veel, zeker gezien de bijwerkingen.
Eenmaal de leeftijd van 40 gepasseerd, veranderde mijn lichaam en moest ik steeds meer doen en vooral laten om op mijn ideale gewicht te blijven. Ik ben altijd een zoetekauw geweest, chocola, koekjes, drop, alles vind ik lekker. 
Het leek me verstandig om mijn suikerinname eens flink te verminderen. Ik begon de dag altijd met een boterham met hagelslag en een kom yoghurt met cruesli; lekker veel suikers al. Over de dag verdeeld dan nog een paar koekjes bij de koffie (mét suiker), chocola bij de thee en tussendoor nog wat drop. Daar viel dus wel het een en ander te verbeteren. 
Het ontbijt verving ik door magere kwark met een paar druiven en wat walnoten. De koffie was ook goed te drinken zonder suiker en de koekjes, drop en chocola at ik alleen nog maar zo af en toe. Ook begon ik met meer water drinken, één tot anderhalve liter per dag.
Achteraf had ik dat jaren eerder moeten doen, want wat bleek, ik kreeg steeds minder hoofdpijn. Als ik al hoofdpijn had, dan was een paracetamol voldoende om het weer te doen verdwijnen. Geen toeval natuurlijk; we weten dat suikers hoofdpijn en andere ellende kunnen veroorzaken en bij mij was dat dus duidelijk het geval. De Rizatriptan, die altijd in elke tas zat en overal mee naartoe ging, raakte over de datum, omdat ik dat bijna niet meer nodig had. 
Nu, jaren later, is het voor mij nog steeds een verademing; geen migraine meer, geen Rizatriptan meer nodig en slechts af en toe een ‘doodgewone’ hoofdpijn de ochtend na een etentje met wat wijn. Natuurlijk eet ik nog steeds af en toe chocola, dat is voor mij echt een guilty pleasure, maar ik blijf op mijn suikerinname letten: goed tegen migraine en goed voor een gezond BMI!