Anna van Wittenberghe

Er is een tijd geweest dat dames uit gegoede kringen migraine veinsden om te ontsnappen aan wie weet wat. Migraine heeft daardoor lang het imago van aanstellerij gehad. Dat beeld is bijgedraaid. Vrijwel iedereen die iemand kent met migraine, weet hoe gruwelijk die toestand kan zijn. En heb je zelf migraine, dan verlies je heel veel jaren van je leven, want, migraine is invaliderend. Je komt tot niets, want je kunt ook niets. Behalve liggen in het donker, en hopen dat het over gaat.
Mijn eerste migraineaanval kreeg ik op mijn 13e. Ik had altijd al veel hoofdpijn, maar pas toen het zo erg werd dat ik moest overgeven, wist onze huisarts wat het was. Ik kreeg toen nog geen zware medicijnen vanwege mijn leeftijd, die kwamen er vanaf mijn 20ste. Ze hebben nooit echt geholpen, behalve dat ik me door de bijwerkingen nog zieker voelde. Migraine begon altijd achter mijn rechteroog. Een vreemd, dof gevoel, dat zich daarna verspreidde als kramp naar mijn nek, en vervolgens mijn hele hoofd overnam. Deze aanvallen duurden gemiddeld vier dagen, en pas op de vijfde dag voelde ik letterlijk die pijn wegtrekken. Overgeven moest ik alleen op de 4e dag, als de pijn het ergst was. Ik zocht weer hulp, nu bij een andere huisarts.
EliminatiedieetDe huisarts stelde een eliminatiedieet voor: we begonnen met zuivel. Daarna soorten kaas met blauwschimmel, die triggerden wel wat hoofdpijn, maar niet ernstig. Toen kwamen de eieren, chocolade en de verdere bekende riedel aan bod. Geen van deze voedingswaren zorgden ervoor dat ik een migraineaanval kreeg.
VoedselvergiftigingOp mijn 38ste werd ik hoofdredacteur van een groot lifestylemagazine. Hectisch, meer dan leuk en mooi om te doen; ik maakte lange dagen. Omdat ik om de twee weken geveld werd door migraine, haalde ik die verloren dagen in tijdens de weekenden. Mensen die mij nog niet zo lang kenden, zeiden dat ik die migraine vast kreeg door de stress die een redactie leiden eigen is. Dat was niet zo, want ik kampte er toen al ruim 25 jaar mee. Hoofdredacteur zijn bracht ook mee dat ik vaak met mensen uit eten moest. Ik was dol op rib-eye, nauwelijks doorbakken, en weet nog goed dat ik die bestelde in een restaurant. Nog geen uur later kreeg ik voedselvergiftiging. Hondsziek, want er haakte meteen een migraineaanval aan. Ik werd zelfs naar huis gebracht want autorijden was uitgesloten. Een paar weken later, ook in een restaurant, dezelfde bestelling, met dezelfde gevolgen. Daarna volgden er weken waarin ik er niet aan moest denken rood vlees te eten. Ik werd al misselijk bij de gedachte alleen. 
LampjeEen hele maand na de laatste voedselvergiftiging heb ik geen rood vlees gegeten, en ineens besefte ik dat ik die hele maand geen migraineaanval had gehad. Ik belde mijn huisarts, en vertelde hem dit. Hij was stomverbaasd, maar zei dat rood vlees uitsluiten het proberen waard was. Dat heb ik gedaan, en doe ik nog steeds. We zijn nu een paar decennia later, en ik heb nooit meer een migraineaanval gehad. Soms staart de oplossing je in je gezicht, maar zie je hem niet. Verder gaan dan de bekende voedingstriggers bij het eliminatiedieet kan dus wel degelijk iets opleveren. Ik ben blij dat er steeds meer aandacht én behandelopties komen om deze vreselijke toestand het hoofd te bieden. Letterlijk. Het kan je zo maar goede jaren van je leven opleveren (zie kader "Verloren tijd aan migraine").

Verloren tijd aan migraine6,2 jaar verloren aan migraine27 jaar migraine84 dagen per jaar27 jaar x 84 dagen = 2.268 dagen2.268 dagen gedeeld door 365 = 6,2 jaar