Eindelijk maar toch, het is zover. De donkere dagen met kunstverlichting, de grauwe luchten en de bedompte kunstmatig verwarmde kamers zijn bijna verleden tijd.

De goede voornemens die ik aan het begin van het jaar heb gemaakt, steken met de lente voor de deur weer de kop op! Dit seizoen gaat het gebeuren; gezond leven, meer bewegen en in mijn geval een paar kilootjes kwijtraken. Een fijn gevoel, mooie intenties, grootste plannen met helaas nog wel onzekere uitkomsten, zoals ik dit ook tijdens de vorige lentes aan mijzelf bewees.

Hoe leuk zou het zijn als ik een succesverhaal zou kunnen schrijven? Een heldenverhaal met een prachtig resultaat na het doorkruisen van de diepste krochten van de ziel, met hard werk, afzien en innerlijke strijd, waarna ik opgerezen ben tot een nieuw fit en gezonder mens? Het mens dat ik eigenlijk ben, want nu ben ik een schim van mezelf, zoals ik dat regelmatig zeg.

Na deze overpeinzing met de conclusie dat het allerminst zeker is dat ik dit jaar wel succesvol ga zijn in het behalen van mijn gewenste doelstellingen, vraag ik me af hoe dat komt. Waar ligt het nou aan dat het voor de ene mens schijnbaar eenvoudig of iets eenvoudiger is om grip en controle te hebben op hun gezondheidsstatus dan voor de andere mens? Bij mij is de status quo dat ik niet tevreden ben, en dat is al zo sinds jaar en dag. Hoe kan het dan zo zijn dat ik niet in staat bent om dit te veranderen?

Is het het gevoel dat ik er te veel alleen voorsta? Of, ben ik te veel bezig met anderen of met andere zaken? Hoeveel prioriteit geef ik aan mijzelf met mijn doelen? Hoe leuk vind ik dat precies? Allemaal vragen die te maken hebben met één ding, althans voor mijn gevoel dan hè; ik ben te zwak, heb geen karakter en ben een ongedisciplineerd wezen. Zo, dat is eruit!

Ik ben veelal bezig met mijn hoofd en vlucht als het ware uit mijn lijf. Ik heb liever geen verbinding met mijn totale zijn zoals het nu is omdat ik er unhappy van word. Dus ik stop het weg en stop mezelf weg. Ik verstop me in acties, in het druk zijn met van alles en nog wat en vertoon uitstelgedrag om aan mezelf te werken. Et cetera. Wat ontzettend dom is dat!

Dus, kop op! Ik ga ervoor en waag wederom de sprong! Elke dag is een nieuw begin en een keer de fout ingaan is geen probleem, zo houd ik mezelf voor in ieder geval. Ik ga gewoon ‘gewoon’ doen. Niet te veel eten en meer bewegen. Dan komt alles goed. Het is niet moeilijk, het is eigenlijk heel simpel. Elke dag is er een en ik volg mijn geleende credo ‘Grote doelen? Met kleine stappen!’op.

Ik schrijf deze column op zondag, de dag waarop ik als kind traditioneel in slaap viel tijdens de preek van de dominee. Nu preek ik tegen mezelf en hoop ik van harte dat ik de goede raad aan mijzelf ter harte neem en deze keer niet in slaap val onderweg naar een gezondere en fittere mij. Ik wens mezelf veel succes toe!

Heb jij nou ook zo’n verhaal over een iets minder succesvolle aanpak? Laat het me dan weten! Het is goed om te lezen en te delen met elkaar waar het aan schort.