Het steekt dagelijks de kop op. Altijd maar in de weer met regelen en organiseren, met plannen en anticiperen, met druk zijn en op en af gaan. Er is zoveel te doen. Thuis, met werk, en alles in de brede context daaromheen. Ik geef je een voorbeeld van mijn dag, misschien herken je je eigen leven erin, dus let’s go:

Lekker slapen zat er wederom niet in afgelopen nacht. Na honderd keer draaien, met wel of geen dekbed, met droge keel en volle blaas was het weer een echte uitdaging om de tijd door te komen zoals ik dat graag zou zien, namelijk: slapend.

Met een zwierige zwaai sta ik dan maar op, doe m’n ding in de badkamer en ga naar beneden waar de hondjes met hoge nood al voor de kamerdeur staan te jammeren. Na een bakje koffie en de agenda te hebben geraadpleegd bedenk ik welke zaken in welke volgorde vandaag gaan plaatsvinden. Eerst de mail checken, dan de socials doen (ik werk kort gezegd in content marketing en communicatie) en ondertussen de was en de hondenharen van de vloer wipen. Van swipen naar wipen zeg ik weleens.
Na alle administratie en de ‘things’ op mijn ‘to do list’ te hebben afgewerkt is het tijd voor de lunch met versgemaakte soep. Ondertussen check ik hoe het met oma gaat. Misschien heeft ze nog boodschappen nodig of moeten zaken zoals de was voor haar worden gedaan. Dat wassen doe ik altijd voor haar, omdat het verzorgingstehuis waar ze woont daar € 1.200,- per jaar voor vraagt. En dat is toch wel wat veel voor haar beperkte textielvolume.

In de loop van de middag, na diverse interventies, het opvouwen van pak ‘m beet tien kilo wasgoed van onder andere de puber en ander ad hoc werk wat zoal kan passeren op een gemiddelde werkdag, vertrek ik naar de supermarkt om daar kritisch te kijken naar wat de verantwoorde keuze gaat zijn voor het avondeten. Ik hoor je denken, kan je partner dat dan niet doen? Nee, is het antwoord. Dan eet ik namelijk óf macaroni uit een pakje, óf witte bonen in tomatensaus, óf sperziebonen uit blik met een kant-en-klare gehaktbal vol e-nummers en dat zijn zeer zeker geen goede opties.

Het is natuurlijk heel fijn om ZZP’er te zijn, maar ik merk wel dat zaken in en om het huis en gezin gemakkelijker bij de thuiswerker terechtkomen. Er is echt wat voor te zeggen om af en toe op locatie te werken in een team. Dat geeft meer rust. Gelukkig voor mij ben ik als voornamelijk thuiswerker zijnde, behept met een bijna onaflaatbaar hoog energielevel en dito werktempo. Het maakt niet uit wat het is wat ik doe, het gaat altijd snel. En goed! Al zeg ik dat zelf. :)

Mijn aandachtspunten zijn vrij duidelijk. Ik moet vaker grenzen stellen en af en toe op de rem staan. Dat doe ik dan ook, maar het blijft lastig om stil te staan. Balans is het toverwoord en dat probeer ik te bereiken. Op zich lukt het redelijk. Zodra mijn hoofd begint te protesteren sta ik op de rem. En dat gaat steeds beter en lukt steeds vaker, ook op tijd.

Wie is hier ook zo’n regelmaat?