Altijd áán staan, geïnspireerd zijn en persoonlijk leiderschap tonen is best vermoeiend. Er zijn van die dagen dat ik ietwat uitstelgedrag heb. Of ietsjes meer dan ietwat eerlijk gezegd. Dat gaat dan gepaard met een opbouwend schuldgevoel. Ik móet immers aan de bak. De verwachtingen zijn er, in de eerste plaats die van mezelf waaraan ik moet voldoen.

Verzuchtend vraag ik me dan af waarom we toch zoveel ‘moeten’ in het leven. We leven om te werken, te presteren, het onderste uit de kan te halen, al onze talenten te benutten. Human capital. Dat zijn wij. We moeten ons conformeren, mee in de ratrace, ambitieus de maatschappelijke ladder beklimmen en ons ontwikkelen. Bijblijven!

Maar, omdat work-life balance ook een onderwerp is waarmee we ons bezig moeten houden, is work-life balance eveneens een niet weg te denken onderdeel geworden van onze planning. Het is inmiddels onze way of life geworden. We moeten laten zien dat we alles wat we moeten beheersen en wat we moeten doen onder controle hebben. Overtuigd laten zien hoe we dit moeten aanpakken. We zijn competent en kunnen prima zowel onszelf bijsturen als onze collega’s coachen. We tonen persoonlijk leiderschap en doen alles wat we moeten doen goed. We zijn zowel planmatig, creatief als ondernemend, volledig en helemaal ready to rumble.

Behalve dan die dagen dat het even tegenzit en de hoofdpijn ons kwelt. Waardoor we verplicht moeten uitchecken waardoor ons mooie werk en levensproces stagneert. Die dagen dat we moeten rusten, dat we ons erbij moeten neerleggen dat migraine nou eenmaal een vast onderdeel is van ons leuke en hectische leven. Die dagen dat we geen focus hebben op het moeten behalen van onze persoonlijke en organisatiedoelen. Die dagen dat je erover piekert dat je collega eerder in aanmerking komt voor de promotie dan jij, als hardwerkende maar regelmatig uitgecheckte medewerker zijnde.

Om ons leven toch beheersbaar en SMART te laten zijn wil ik een nieuw item toevoegen aan onze to do list. Dat kan best, want als je maar goed genoeg plant, organiseert en senior genoeg bent is er best ruimte voor additionele taken en verantwoordelijkheden, werd me ooit door een van mijn vele managers verteld. Deze nieuwe taak heet 'ontmoeten'. Ik heb het zelf niet bedacht helaas, maar in het kader van alle drukte vond ik het een mooie en relevante term als must have.

Ontmoeten. Niet meer die druk opleggen, niet meer die te hoge eisen stellen, nooit meer. We moeten ‘ontmoeten’. Oh nee, we moeten niks. We willen! Het nieuwe moeten is willen, leerde ik ooit van een coach.

Ik denk dat ik er vooralsnog toch maar even rustig over ga nadenken tijdens een wandelingetje. Dat moet ook elke dag.