Betreden op eigen risico. Ik neem geen enkele verantwoordelijkheid voor eventuele schadelijke gevolgen. Dat je het weet.
Ik schrijf dit natuurlijk als een grapje. Maar er zit wel een kern van waarheid in. Wat voor mij werkt, werkt misschien voor jou helemaal niet. En zo proberen we met elkaar wat uit. De weg die ik daarin bewandel is onder andere die van de alternatieve geneeswijzen en spiritualiteit. Nauwelijks vanuit de wetenschap onderbouwd. Van dit gebied trekt de medici zich af: betreden op eigen risico dus ;)
Magnesium, ademsessies en accupunctuur. Ik heb het allemaal geprobeerd. Voor mij werkte het een beetje. Ik merkte wel verschil op, maar een echt wonder gebeurde er niet. Misschien wachtte ik ook wel op een wonder. Hoewel ik in wonderen geloof, geloof ik ook in de ‘tijd’. Ik bedoel daarmee dat ik het niet moet forceren, maar erop moet vertrouwen. Als je iets zo graag wil en je daar volledig aan vastklampt, blokkeer je de positieve uitkomt. De kunst is om je te onthechten van het resultaat. Leuk gezegd, maar dat is soms knap lastig. Je wil toch gewoon van die migraine af. 
Maar… soms komt een wonder vanuit onverwachte hoek. Zoals een half jaar geleden. Het was prachtig weer, ergens eind augustus, begin september. Ik had een beetje hoofdpijn en was erg moe, maar wilde toch gaan. We kwamen bijeen om de energie van de volle maan te vieren en in te zetten. Kampvuur, muziek, goed gezelschap, mooie meditaties én een cacao ceremonie. Dit laatste was voor mij de eerste keer. Bij een cacao ceremonie wordt pure, rauwe, biologisch geteelde cacao gebruikt. Ik nam de eerste slokken. En toen voelde ik het. Ik voelde de hoofdpijn helemaal wegtrekken. Alsof iemand het zo langs mijn nek eruit trok. Je kunt je misschien wel voorstellen hoe goed dit voelde. Hoe fijn, ruimtelijk en licht mijn hoofd aanvoelde. Ik had dit in tijden niet gevoeld. 
Ik begon te huilen. En ik kon het toch niet meer stoppen. Ik huil eigenlijk heel weinig, maar toen kwam het met bakken eruit. Blijkbaar had ik nog iets te verwerken en los te laten.
Toen ik een paar maanden later een masterclass had over fysieke klachten, werd verteld dat migraine staat voor krampachtig vasthouden van iets, perfectionisme, controle willen houden, moeite met loslaten. Dat herken ik zeker. En dacht terug aan het moment van de ceremonie; zodra de hoofdpijn wegtrok, kwam er verdriet los. 
Op dit moment ben ik niet hoofdpijnvrij. Eigenlijk is het de laatste weken zelfs weer wat meer. Dus terwijl ik dit schrijf en we beginnen aan het nieuwe jaar, word ik me weer bewust. Wat mag ik loslaten? Waar houd ik zo krampachtig aan vast?
Een mooi moment voor reflectie. Doe je mee?
Liefs Patricia