Als ik deze titel schrijf, start er bij mij gelijk een liedje in mijn hoofd. Ondertussen zie ik een plaatje voor me, waarin ik druk bezig ben om alle ballen bij elkaar te zoeken en te houden. Elke keer rolt er een bal weg. Ik ben aan het rennen. De ballen blijven maar rollen. Het oogt hectisch. Chaotisch. Ik krijg er een onrustig gevoel bij.
Bijzonder hoe mijn associaties werken, alleen al door aan een bepaalde zin te denken. Het beeldt precies mijn associaties over stress uit; alle ballen hooghouden en verzamelen. Als ik er alleen al aan denk, komt die hoofdpijn opzetten. Ik voel gelijk spanning in mijn lichaam.
Daar ben ik klaar mee. Ik wil zelf regie hebben over deze ballen. Over hoeveel ballen ik in de lucht houd en vooral hoe hoog ik ze houd. Dus ik kies voor deze regie. En soms leg ik gewoon even een bal neer of vraag ik iemand anders deze bal vast te houden.
Maar laten we eerlijk zijn. Even een bal neerleggen; hoe doe je dat? En iemand anders om hulp vragen? Dat doen we niet zo makkelijk.
We vullen het vaak in met gedachten als ‘die ander heeft het al zo druk’, ‘ik moet dit zelf kunnen’, ‘ik wil niemand belasten’ etc.
Terwijl we als mens heel graag een ander willen helpen. Dat zit in onze natuur. Dus wat maakt dat iemand anders wel om hulp mag vragen, maar jij niet?
Ik geloof dat gedeelde smart halve smart is. Dus vraag die ander om hulp. Reach out. Over en weer. Ik hoor je denken ‘Aan wie kan ik het vragen?’. Begin klein en bedenk eerst voor jezelf ‘wat zou mij helpen waardoor ik minder stress ervaar?’. De volgende stap is wie zou hier iets in kunnen betekenen. En vraag het. Niet invullen voor die ander, maar durf die vraag te stellen. De ander vindt het namelijk fijn om betekenisvol te zijn. We helpen elkaar graag. 
Misschien weet jij iemand die die boodschap voor je mee kan nemen, kan je kind met een andere ouder meerijden, kan jouw collega een taak overnemen. Dus vraag het. 
Laten we met elkaar zorgen voor verlichting. Verlichting van al die lasten. Niet ‘alle ballen verzamelen’, maar overgooien met die ballen en liefst wat minder ballen in de lucht.

Liefs Patricia